​

ZORO haalde graffiti van straat en bracht het naar zijn studio, waar het terecht kwam op canvas, skateboards, Arne Jacobsen Series 7 stoelen en straatnaamborden. De graphics zijn voorzien van beroemde stripfiguren en kleurrijke en fantasierijke lettercombinaties.

Toen de documentaire Stylewars, die gaat over de New Yorkse graffitiscène, begin jaren 80 naar Denemarken kwam, zat ZORO als tiener op de bank en keek zijn vader naar de show op tv. Beiden waren gefascineerd door deze nieuwe benadering van tekenen en schilderen en brachten de rest van de avond door met het maken van hun eigen graffiti-schetsen.

ZORO, die in zijn jeugd graag tekende en schilderde, wist meteen dat dit iets voor hem was en bracht al snel bijna al zijn tijd door met schetsen en tekenen op zijn kamer. Toen alle muren van zijn kamer bijna volledig bedekt waren met zijn werk, verschoof hij zijn creativiteit naar de toiletten van zijn school, waar hij bijna alle muren beschilderde met stripfiguren en letters. Het duurde niet lang of hij had zijn eerste legitieme stuk geschilderd in zijn oude kinderkamer, terwijl het huis van zijn eerste onwettige werk een in onbruik geraakte spoorweg was in Kastrup op het eiland Amager.

Al snel ging het tempo omhoog en raakte ZORO steeds meer gefascineerd door deze onderaardse wereld, waar de muren en gevels van de stad in het holst van de nacht geschilderd waren. Een groot deel van zijn tijd werd daar juist aan besteed.

ZORO was ook geïnteresseerd in electro-boogie en breakdance, die begin jaren 80 deel uitmaakten van de Deense hiphopscene. Hij ging vaak naar de Thomas P. Hejle-jeugdclub in Nørreport in Kopenhagen, waar elke vrijdag dansers elkaar ontmoetten en tegen elkaar streden. Ook alle graffitikunstenaars kwamen naar Thoms P. Hejle. Hier wisselden ze verhalen uit over hun graffiti-missies en toonden ze elkaar schetsen en foto's van hun werk, en al snel had ZORO zijn dansschoenen opgehangen en begon hij zich aan graffiti te wijden.

Op de middelbare school bracht ZORO een groot deel van zijn tijd door met het schilderen van de gevels van Kopenhagen en de treinsporen van de stad met zijn goede vriend CAR.

Toen ZORO in dienst trad bij het leger en later bij de sergeantschool in Sønderborg, merkte hij dat hij minder tijd had voor graffiti. Toen hij in 1991 vader werd, moest de graffiti volledig worden verwaarloosd.

In 2013 hervatte ZORO zijn graffiticarrière en ontmoette een van zijn oude vrienden uit de scene, BATES, die nog steeds actief was. BATES overtuigde hem om weer te gaan schilderen - hoewel dit keer legaal - en ZORO werd teruggetrokken in de wereld van graffiti en schildert sindsdien bijna elke dag...

Nu ook bij ons in de NL galerij  

​

​

Engels:

ZORO haalde graffiti van straat en bracht het naar zijn studio, waar het belandde op canvas, skateboards, Arne Jacobsen Series 7-stoelen en straatnaamborden. Zijn graphic bevat beroemde stripfiguren en kleurrijke en fantasierijke lettercombinaties. Toen de documentaire Stylewars, die gaat over de New Yorkse graffitiscene, begin jaren 80 naar Denemarken kwam, zat ZORO als tiener op de bank en keek zijn vader naar het programma op tv. Beiden waren gefascineerd door deze nieuwe benadering van tekenen en schilderen en brachten de rest van de avond door met het maken van hun eigen graffiti-schetsen. ZORO, die als kind al van schilderen en schilderen hield, wist meteen dat dit iets voor hem was en bracht al snel bijna al zijn tijd door met tekenen en schetsen op zijn kamer. Toen alle muren van zijn kamer bijna volledig bedekt waren met zijn werk, verschoof hij zijn creativiteit naar de toiletten van zijn school, waar hij bijna alle muren beschilderde met stripfiguren en letters. Kort daarna had hij zijn eerste legitieme stuk geschilderd in zijn oude kleuterschool, terwijl het huis van zijn eerste onwettige werk een in onbruik geraakte spoorweg was in Kastrup op het eiland Amager. Al snel ging het tempo omhoog en raakte ZORO steeds meer gefascineerd door deze ondergrondse wereld, waarin de muren en gevels van de stad in het donker van de nacht werden geschilderd. Een groot deel van zijn tijd is daar juist aan besteed. ZORO was ook geïnteresseerd in electro boogie en breakdance, die begin jaren tachtig deel uitmaakten van de Deense hiphopscene. Hij bezocht vaak de jeugdclub Thomas P. Hejle in Nørreport in Kopenhagen, waar dansers elke vrijdag elkaar ontmoetten en tegen elkaar streden. Ook alle graffitikunstenaars kwamen naar Thomas P. Hejle. Hier wisselden ze verhalen uit over hun graffiti-missies en toonden ze elkaar schetsen en foto's van hun werk, en al snel had ZORO zijn dansschoenen opgehangen en begon hij zich aan graffiti te wijden. Op de middelbare school bracht ZORO een groot deel van zijn tijd door met het schilderen van de gevels van Kopenhagen en de rails van de stad met zijn goede vriend CAR. Toen ZORO in dienst trad bij het leger en later bij de sergeantschool in Sønderborg, merkte hij dat hij minder tijd had voor graffiti. Toen hij in 1991 vader werd, moest de graffiti uit de boot vallen. In 2013 hervatte ZORO zijn graffiticarrière en ontmoette een van zijn oude vrienden uit de scene, BATES, die nog steeds actief was. BATES overtuigde hem om weer naar buiten te gaan om te schilderen - weliswaar dit keer legaal - en ZORO werd teruggetrokken in de wereld van graffiti en schildert sindsdien bijna elke dag ... Nu ook in onze NL galerie